SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna w Tarnowie Opolskim

Książka

W koszyku

oceń

Apartament w Paryżu / Guillaume Musso ; z francuskiego przełożyła Joanna Prądzyńska. - Warszawa : Wydawnictwo Albatros Andrzej Kuryłowicz, 2018. - 397, [1] strona ; 21 cm.

Autor

Musso Guillaume (1974- ) Autor Stankiewicz-Prądzyńska Joanna. Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura francuska

Temat

Malarze Kobieta Zaginione dzieła sztuki Tajemnica Paryż (Francja)

Gatunek

Powieść obyczajowa Sensacja

Koniec drogi może tak naprawdę okazać się jej początkiem… Madeline w wynajętej pracowni ukrytej w pełnym zieleni zaułku Paryża szukała samotności. Niestety, w wyniku nieporozumienia w to samo miejsce trafił dramatopisarz Gaspard. Los skazuje tych dwoje wrażliwych samotników na dzielenie jednej przestrzeni życiowej – pracowni należącej przez lata do słynnego artysty, Seana Lorenza, którego ostatnie dzieła zniknęły w tajemniczych okolicznościach… Madeline i Gaspard, zafascynowani geniuszem i zaintrygowani tragicznym losem poprzedniego lokatora, postanawiają połączyć siły, aby odzyskać te niezwykłe obrazy. Zanim jednak odkryją sekret malarza, będą musieli zmierzyć się z własnymi demonami, a prowadzone przez nich śledztwo na zawsze odmieni ich życie.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Tarnów Op. wyp. dla dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 30275 (1 egz.)

biblioteka nieczynna z powodu inwentaryzacji księgozbioru.

Raszowa

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 20513 (1 egz.)

Nakło

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 14176 (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Appartement a Paris, 2017

Uwaga ogólna

Tytuł oryginału: "Un appartement a Paris" 2017.

Recenzje:

Autor coraz pewniej wkracza na światowe salony literackie ze swymi powieściami obyczajowymi, sensacyjnymi, thrillerami i przede wszystkim kryminałami. Sprzedano około 6 milionów jego powieści, przełożonych na ponad 30 języków.
Zainteresowała się też nimi kinematografia i na podstawie powieści „Potem” z 2004 roku , /inspirowanej osobistymi przeżyciami po wypadku drogowym, któremu pisarz uległ /, napisano scenariusz i nakręcono film z Johnem Malkovichem, (...) Evangeline Lily i Romainem Durasem. Podobno w planach są dalsze ekranizacje jego powieści.
Omawiana przeze mnie powieść autora jest częścią II cyklu „Madeline Guillaume Musso”.
Część I to „Telefon od anioła”, której bohaterami są Madeline, mieszkanka Paryża i Johnathan – słynny szef kuchni, który niedawno utracił żonę i sieć restauracji, a obecnie prowadzi włoskie bistro w San Francisco. Lotniskowy galimatias, bieg do wolnego stolika i niespodziewane zderzenie dwojga, a potem zamieszanie z tym związane powoduje, że zabierają nie swoje komórki, a kiedy to zauważą , są już na „dwóch krańcach świata”.
Oczywiście ciekawość to ludzka rzecz i jak tu nie przejrzeć telefonu, jaki ma się pod ręką?
W tej cz. I cyklu autor przechodzi od lekkiej komedii romantycznej do sensacji a nawet thrillera.
Czym może zakończyć się ludzka ciekawość ? I czy na pewno nasze tajemnice a czasem demony przeszłości są dobrze przez nas ukryte? Ta część to niesamowita, z zaskakującą fabułą powieść , z niebanalnymi bohaterami i ciekawymi wątkami.
W cz. II bohaterami są Madeline i Gaspard, młody pisarz ze Stanów, którzy niespodziewanie spotykają się w wynajętym apartamencie, a przecież każde z nich chce spędzić ten bożonarodzeniowy czas w samotności, z dala od zgiełku i popracować w spokoju. Błąd popełniony przez agencję wyjmującą lokal wyzwala początkowo w bohaterach wściekłość, złość i upór – nikt nie chce ustąpić. Trochę uspokojenia przynosi wieść, że właścicielem apartamentu był sławny artysta Sean Lorenz, zmarły przed rokiem i przez długi czas pogrążony w smutku i żalu po tajemniczej śmieci syna. Artysta pozostawił trzy obrazy, które gdzieś zaginęły. Niefortunnie „sparowani” samotnicy zgodzili się jednak zamieszkać razem, a poruszeni historią Lorenza postanowili przeprowadzić śledztwo. Madeline to była policjantka, z samobójczymi skłonnościami, ale też kobieta której nie udaje się założyć rodziny, Gaspard natomiast to dramaturg , dość ceniony, ale jednocześnie cynik z podejściem do życia żywcem „wyjętym” z filozofii Schopenhauera. Ich początkowa niechęć zmienia się i „przystępują” do pracy, by odnaleźć płótna artysty i rozwikłać tajemnicę śmierci jego syna. Do działania profesjonalnie podchodzi pisarz, natomiast policjantka, dla której był to kiedyś chleb powszedni, z dość znaczną rezerwą.
I jak to w powieściach Musso bywa nasi bohaterowie to kolejna para poznająca się przypadkowo, „wędrująca” między kontynentami, odkrywająca tajemnice i wydarzenia, a przy okazji odkrywająca prawdy o sobie samych.
Głównym wątkiem powieści wcale nie są relacje pomiędzy bohaterami, ale historia malarza i jego rodziny. Wątek ten tylko przeplatany jest motywem ludzi nieszczęśliwych, bez szansy nadziei na lepszy los.
Powieść ta w swej konstrukcji to momentami dobry thriller, myślę jednak, że wprowadzenie jako głównej bohaterki Madeline, znanej już z poprzedniej powieści, nie było najlepszym zabiegiem artystycznym. Bohaterka jest tu po prostu nijaka.
Ale chylę czoła i dziękuję autorowi za literacką podróż po Paryżu, masę wiadomości na temat sztuki i muzyki. Jest też sporo sentencji filozoficznych.
W fabule wyraźnie zaznaczają się 3 zasadnicze części; cz.I – w gwarze paryskich ulic i uroczego zakątka poznajemy bohaterów powieści, zagubionych samotników, uciekających od świata; cz. II – historia Seana Lorenza i jej wpływ na bohaterów; cz. III - kryminalna, pełna emocji z zaskakującym zakończeniem.
Powieść tak, zaskakuje, konstrukcja literacka na wysokim poziomie, ale moim zdaniem brak jej przysłowiowego pazura. Autor porzuca wątki, które były w jego twórczości najlepsze: magia, miłość silniejsza niż śmieć, wyrazistość bohaterów. Tutaj , co prawda, sprawnie łączą się wątki obyczajowe z sensacyjnymi, dobry jest wątek kryminalny, ale konstrukcja bohaterów mnie nie zachwyciła. Wydają się chwilami zbyt odpychający, pomimo że mają cechy wielu z innych powieści autora – ludzie po przejściach, pełni sekretów życiowych.
Uważam, że tym razem nie jest to powieść na miarę arcydzieła, ale może przypaść do gustu czytelnikom.